Meningokoki żyją w wydzielinie jamy nosowo-gardłowej człowieka. Około 5-10% ludzi
jest ich nosicielami bez świadomości tego faktu. Nosicielstwo może trwać kilka dni, tygodni lub nawet miesięcy i nie powodować choroby. Zdrowy, silny i odporny organizm
może zwalczyć bakterie sam. Gdy jednak nastąpią sprzyjające okoliczności powodujące spadek odporności u danej osoby, wtedy zostaną przełamane bariery ochronne organizmu
i dochodzi do zachorowania.

Człowiek zakaża się na skutek kontaktu z osobą chorą lub bezobjawowym nosicielem :

• drogą kropelkową (kaszel, kichanie)
• przez kontakt bezpośredni (pocałunki)
• pośrednio (np.: picie z jednego kubka, jedzenie ze wspólnego talerza itp.)

Inwazyjna choroba meningokokowa charakteryzuje się gwałtownym przebiegiem,
wymaga wczesnego rozpoznania i natychmiastowego leczenia. Może przebiegać
jako zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (zomr) i/lub posocznica (sepsa) – kiedy bakterie przedostaną się do krwi, powodując zakażenie ogólne organizmu. Choroba, w tej groźnej
dla życia postaci, poprzez osłabienie serca i krwiobiegu oraz rozległe krwawienia podskórne i do narządów wewnętrznych, w ciągu kilku godzin może doprowadzić do śmierci.

Objawy choroby

Diagnozowanie jest trudne, ponieważ pierwsze objawy nie różnią się istotnie od grypowych.

Okres wylęgania choroby trwa od 2 do 7 dni (zazwyczaj mniej niż 4). W tym czasie pojawia się wysoka gorączka, ból głowy i kończyn. Z czasem bóle głowy i gorączka nasilają
się, pojawiają plany na skórze i nadwrażliwość na światło. Aby sprawdzić czy wysypka wskazuje na posocznicę meningokokową można przeprowadzić „test szklankowy”. Przycisnąć bok szklanki do zmian na skórze. W przypadku zakażenia meningokokowego plamki nie bledną pod naciskiem.

Leczenie

Choroby wywołane przez meningokoki wymagają natychmiastowego leczenia antybiotykami ( nie na własną rękę). Osoby z najbliższego otoczenia ( np. rodzina mieszkająca we wspólnym gospodarstwie domowym) również poddawane są antybiotykoterapii, w celu zmniejszenia ryzyka zachorowania lub przekazywania bakterii kolejnym osobom.

Co robić ?

• Unikać pocałunków z osobami przypadkowo poznanymi
• Zakrywać usta przy kichaniu i kaszlu
• Dbać o higienę – często myć ręce
• Używać jednorazowych chusteczek higienicznych
• Nie dopuszczać do nadmiernego zagęszczenia pomieszczeń

Profilaktyka

Przeciw zakażeniom wywołanym przez meningokoki można się zaszczepić w każdym wieku
i w każdym momencie. O ewentualnych przeciwwskazaniach do szczepienia decyduje lekarz. Szczepionka zapewnia długotrwałą ochronę przed meningokokami grupy
C – najgroźniejszymi.

JAK SIĘ USTRZEC

Czego nie robić ?

• Nie pić z jednego naczynia : szklanki, kubka, butelki, kartonika ze słomką,
• Nie jeść tej samej kanapki, loda (nie dawać gryza)
• Nie jeść z jednego talerza
• Nie pożyczać sobie szminki, błyszczka
• Nie palić tego samego papierosa
• Nie używać tych samych sztućców

Meningokoki nie przeżywają poza organizmem człowieka. Nie można się nimi zarazić
np.: na basenie lub przebywając w jednym budynku.